List do Ω.

Jestem bez włosów i mam rany

Sam to sobie zrobiłem wczoraj

Zahaczyłem się o ogień ostry

A łysy bo jestem oryginalny

I żeby włosy nie robiły mi krzywdy w czapkę

Bo one są bez sensu a czapka bynajmniej

A to się nie powinno tak mieszać

Następnie wytnę sobie wargi

Już z braku innych potrzeb

Można będzie całować po zębach

I lizać że nawet nie będę czuł

Czuć by było wymiociny

Wyciekające przez szczerby

Gdybym kiedyś nie miał aparatu

To bym się porzygał przy prezydencie

Ale będę szczelny także z dziurą w ryju

Obiecuję

Myślę też czasami o moim nosie

Ale nosa ruszać nie zamierzam

Ponieważ potrzebuję wyczuwać

Jak twoja kibić się zbliża od tyłu

Bo ona pachnie ciasną bawełną

I tą taką górą we Lwowie

Czyli grupowymi zdjęciami z panoramą

Tam jak byłem miałem rany i włosy

A teraz co

Nigdy tak nie było jeszcze

Że jak się patrzysz to tego nie czuję

Najpierw, musi dojść do lędźwi

Tam się zatrzymuje i tam to odbieram

To się obraca na planie twojej źrenicy

Więc wiruje bo są wąskie wąskie

Bo masz dużo światła i nie trzeba szeroko

Te źrenice to taki wszechobecny kształt

Tak jak w kroplach deszczu o parapet

Zawsze się powtarza taka sama sekwencja

Pewnie patrzysz fraktalem albo spiralą

Wyjątkowy komplement

Podpisano „Łysy”