Obfitość

Chcę zjeść moją muzę

Pożreć, nie wiem czemu

Ale na stole w kuchni

W moim obsesyjnym mieszkaniu

Na niezdrowo zainteresowanej ceracie

Nie wiem co z niej przyswoję

Jakie substancje i minerały

No bo nie znam składu

A skąd skład jak nie znam muzy

Pomyślałem sobie tak jakoś

Że mogłabyś nią być ty

Ale z tego co widzę to obawiam się

Że nie nadajesz się do zjedzenia

Ponieważ to co widzę to powłoka

Która jest w porządku ale wypycha ją

Płynna lepiąca się tłuszczem żelowata półprzezroczysta gęsta

bezzapachowa lepka tłusta substancja

I gdybym cię nacisnął palcem

To by się wybrzuszyło w innym miejscu

I to wszystko jest sztywne dosyć

Bo tej substancji jest dużo w środku

Jest obfitość

Martwię się bardzo że ty jesteś dookoła

A nie że to w środku ciebie

Najgorsze jest to że jesteś nieszczelna

Przez małe pory w skórze to się wylewa

Nawet nie strumieniem jakby fontanna

Że tak obficie

To jeszcze by było ciekawe przynajmniej

Ale to się sączy i robi taki poślizg

Jak na prezerwatywie

A ja nie chcę się ślizgać na twoim czole

Jak je dotknę to tego się wyciśnie więcej

Straszne

Że wiem czemu nosisz wysokie buty

Bo byś się rozlała w łydkach

Obficie na boki

I upadła jak budynek do rozbiórki

Tak w dół całkiem pionowo

Nawet fajnie to wygląda

Całe szczęście że nie masz tego na włosach

Że są tak ładnie suche i długie

Obficie wyrastają

Pewnie musisz je myć dwa razy, co?

Chyba że skórę głowy masz szczelną

Boję się twoich białych zębów

Bo to kryształy tej substancji

Zamarznięte lub wysuszone

Czy się roztapiają, gdy jest gorąco?

Wtedy by było jak bukkake ale na odwrót

W drugą stronę w sensie

Ale też obficie

Wycisnąć się bardziej

I dodać grafit z tysiąca ołówków

Posmaruj tym rzęsy