Psiegówno

W mojej głowie
Jest mały człowiek
Tylko do tego
Żebym mu robił krzywdę
Gdy nie mogę sobie

Takie rzeczy

Ty

No wyobraź sobie

W nocy

Zamiast spać się budzę

I patrzę a obok łóżka

Zamiast dywanu kafelki

Ciemne ciepłe i domowe

A nie jak w szpitalu

Albo kiblu

Ale nie było ich wcześniej

A wtedy były

I miały kształty

Zamiast plamy nasienia straconego

Dla pomruku mojej rozkoszy

Leży goła baba

Która ma na imię Wenus

Ogrzewa kafelki plecami

Aż jej kręgosłup słychać

Jak po nim jeździ

W rytmie frykcyjnym

Kolejowym

Zamiast kochanka leży na niej glizda

Wielka i miękka

I śliska

I ma przyssawki

Zamiast chujem przyssawką

Wielką doprowadza Wenus do spazmów

I sama ma spazmy ta glizda

Widzę jak się nadyma z różnych stron

Zamiast rękami inną przyssawką

Pieści piersi piękne

Że aż lecą śluzy

I dźwięki mlaskania

A zamiast pocałunków nerwowych

Wysysa jej wszystko z twarzy

Łzy, smarki, śliny

Odżywiają glizdę

Cała potrzeba piramidy

Wchłaniana przyssawkami

Łącznie z truciznami

Potrzebnymi oblubienicy

W łzach było zbyt dużo soli

Glizda się aż odessała

Jakby zabrakło jej powietrza

Przy nastoletnim pocałunku

I zwinęła się spiralę

Zatruta do kształtu

By tak już mi zostać

W moim pokoju koło łóżka

I zamiast sobie pójść

Dalej tam leży

Zamiast coś nie wiem, zrobić

Bo myślałem że wstanie

Ta Wenus

No nie ruszyła się

Cała wysuszona

Z kręgami wielkimi po przyssawkach

Wciąż wilgotna

Jęczała

Że jeszcze

Nie powinienem był tego widzieć

Bo nie ma takich rzeczy

I są zbyt brzydkie

A przede wszystkim

Miało być ciemno

Ale przez okno

Zamiast ciemna wpadał aerozol

Jasny

Że to wszystko było widać

Bo tak to bym nie wiedział nawet

Że u mnie takie rzeczy

Sylvia Likens

Jestem zakochany w Sylvii Likens

(oczywiście bez wzajemności

ale to nieistotne)

Bo jest ładna

Cierpiała bez sensu

Wie jak smakuje gówno

I z której strony papieros jest lepszy

Mi opowie

Ile kij ma końców

Inskrypcja na jej brzuchu

Pustym jak toaleta

Będzie dobrą lekturą

Z wartościami

Chcę całować rany na jej stopach

A jest ich sporo

I są otwarte

Jak jej łono

Gdzie ma wszystko miękkie

I puchne

Od wielokrotnych kopnięć

Dla niej nie muszę być modelem

Od szesnastego roku życia

Ani mieć wiele pomysłów

Skoro ją bito prętem po twarzy

I kopano jak zwierzę

To inny musi być jej ideał

Lepiej, że mało pomysłów

Bo to by mogło się źle skończyć

I zaletą jest też to

Że nie odmówię jej penisa

Ani w ogóle niczego

A tak nie miała zawsze

Skoro ją siostra musiała po twarzy

To ja chcę ustami po śladach

Lin, pięści i przedmiotów

I językiem między wargi

Które sama sobie pogryzła

I rękami po całym ciele

Drżącym od konwulsji

O które będę pytał

„Czy wciąż się trzęsiesz?

Jesteś skąpana w srebrze czy zatopiona w złocie?”

I konwulsji nie będzie

Gdy podzieli się swoim ogniem

Z potencjalnym oprawcą

I pomoże ten potencjał

Rozkosznie zmarnować

Pieśń o Pająku

Płynie mocz, płynie mocz

Płynie mocz, kałuża lśni

Intensywna i sterylna

Przyczajony pająk

W niej tonie

I go boli ta uryna

Bo z powierzchni

Wystaje osiem tylko oczu

Już tylko oczy

Więc tylko ogląda całe miejsce

Asfalt, cegły, najki

I fiuta, genezę strugi

Spomiędzy dżinsów

Nic więcej tu nie ma

Nie widzi kątów

Żeby stworzyć sieć daremną

W tej bramie nie ma kątów prostych

Bo ciemno to okrąg

A nóżki zlepione szczynami

Ostatecznie jak okno

Nigdzie nie pójdą

Pająk nie skorzysta z biura podróży

Ani nie spotka swojej pająki

Mocz płynie i płynie

Kałuża lśni i głębieje

Pająk by jeszcze

Popatrzał

Ale wtedy

Niestety

Strzepnięcie

I się udusił