Sylvia Likens

Jestem zakochany w Sylvii Likens

(oczywiście bez wzajemności

ale to nieistotne)

Bo jest ładna

Cierpiała bez sensu

Wie jak smakuje gówno

I z której strony papieros jest lepszy

Mi opowie

Ile kij ma końców

Inskrypcja na jej brzuchu

Pustym jak toaleta

Będzie dobrą lekturą

Z wartościami

Chcę całować rany na jej stopach

A jest ich sporo

I są otwarte

Jak jej łono

Gdzie ma wszystko miękkie

I puchne

Od wielokrotnych kopnięć

Dla niej nie muszę być modelem

Od szesnastego roku życia

Ani mieć wiele pomysłów

Skoro ją bito prętem po twarzy

I kopano jak zwierzę

To inny musi być jej ideał

Lepiej, że mało pomysłów

Bo to by mogło się źle skończyć

I zaletą jest też to

Że nie odmówię jej penisa

Ani w ogóle niczego

A tak nie miała zawsze

Skoro ją siostra musiała po twarzy

To ja chcę ustami po śladach

Lin, pięści i przedmiotów

I językiem między wargi

Które sama sobie pogryzła

I rękami po całym ciele

Drżącym od konwulsji

O które będę pytał

„Czy wciąż się trzęsiesz?

Jesteś skąpana w srebrze czy zatopiona w złocie?”

I konwulsji nie będzie

Gdy podzieli się swoim ogniem

Z potencjalnym oprawcą

I pomoże ten potencjał

Rozkosznie zmarnować