My gołębie

Znowu wstyd wygruchałem

Żeby podać fałszywe dane

Zamiast swoich dokumentów

Jak wcale nie ma takiej potrzeby

A ja jak jakiś

Gołębie serce

A to źle na serce

Się denerwować

Kwestiami rejestracji

W gołębniku

Żeby mieć to takie

Na nóżce

Że czyjś

A nie że tak tylko lata

Co go to można chlebem

Powszednim co najwyżej

Albo butem

Jak ktoś ma bitumiczne serce

I lubi skrzydła łamać

Członkom mojej ławicy

Chodnikowej

Międzybudynkowej

Parapetowej

My gołębie

My tu całe miasto

Normalnie latamy

Ale nie musielibyśmy

Gdyby nie serca

Bitumiczne

I samochody jadące

Odlatuj odlatuj

Bo będzie bum trach

Gru gru

No i tak ciągle

Wstyd potem

Dlatego łatwo

Kolekcjonować

Nas

I nauczyć tras

Bo wtedy wszystko wiadomo

I nie trzeba odlatywać

Jak coś się dzieje

Bo się nie dzieje

I nie ma wstyd

Nieustanne krążenie po rzeczach za małych

Jak pan zdejmie marynarkę, będzie pan rósł i rósł, wzwyż i wszerz, z głową przez kolejne warstwy atmosfery (jeżeli będą po drodze jacyś ludzie, to pan ich po prostu przeniknie i wchłonie na poczet swego wzrostu) aż do kosmosu, i wtedy stanie pan na Ziemi jako nagi (ubrania szybko pan rozerwie przecież) super gigant i jedyne co panu pozostanie to zastanawiać się jak przeskoczyć na Marsa bo zaręczam panu, że szybko się panu znudzi chodzenie po Ziemi (trzydziestosekundowy spacer), państw deptanie i rzucanie Księżycem. Gwoli ścisłości, na Marsie też nie ma zbyt wiele do roboty, nie wspominając o Wenus czy pasie planetoid, więc czeka pana nieustanne krążenie po rzeczach za małych.

Ogonki

Jadowite ogonki

(Będę zajęty

Lębork się kręci)

Wbiły się w napastnika

I tam zostały

Bez nich litery

Chyba umierają

Bo szare

Na luzie

I tylko są

A nie kąszą

Żółte

Żółte mi tu

Czyli barwy ciepłe

Chociaż się trzęsę

To przez podeszwy

I brak receptorów

Do bodźca chodnik i latarnia

Autobus ciepły

Że aż włosy opadają

Na rękach średnich kobiet

A tam jest świetlówka

Wcale nie żółta

Natomiast uczestnik wypadku

Jak uderzony żółtym podłogowym

To zimny

Nie szanuję już światła

Już jest nie takie

Jakie miało być

Ciągle ściemnia

Dla swoich korzyści

Że już nie wiadomo na co patrzę

Czy można dotknąć neonu

Równie dobrze

Zgaszone może dalej parzyć

Działać na receptory

Z czystej złośliwości

Żeby to było takie głupie

Że chodnik żółty

A receptorom zimny

Ochłap

Naraz

Wszystko

Z czapy

Już jest ciepło

I słyszę myśli

Już tylko moim głosem

A w myślach

Tylko kobiety bose

Mi krzyczą

Że nie

Że nie mogę tak, że nie daję

Kwiatka

Co to ma być, że nie lubisz

Że się boję

Tego że Wszystko jest silne

Albo że każdego pamiętam

I śnię

Tylko tak, jak go ostatnim razem widziałem

A co jak się zmienił

Musisz się nie zamykać

Jakie ty masz myślenie

Takie za chude

Jakbyś miał pląsać

Machać i machać

I zwiewać

Jeszcze nie wiesz

Że tak nie można

Bo będziesz dostawał

W ryj frisbi

I palcami

I pytaniami

Wiem

Wiem Wszystko

I dlatego jestem marny

Dla bosych

Dla obutych

A zwłaszcza dla obytych

Wiedzących

Inne Wszystko

Ale będę krążył

I gryzł kostki

Ku rozżaleniu

I niewygodzie

Zakłócał ciszę dzienną

Chyba tylko żeby was bolało

I to tak będzie

Aż oczy

Nie zrobią się

Szare lub wilgotne