U lekarza

CHORY:

Panie bogaty doktorze

Ja choruję na licealizm

Chyba

Pan to sprawdzi może

DOKTOR:

Objawy są złożone

Na każdy inne piguły i syropy

Które nie działają

Co pan ma?

CHORY:

Mam świeże piersi

Obfite twarde i miękkie

Pod bylejaką bluzką

Upośledzonej koncepcji

Początków ostatecznych

Pomysłów zaczętych

Tylko do wspomnień

Arystokracja mi zarosła lamperią

Rosną jej półki z paździerza

Oraz blaty

I każdy mi ryje cyrklem co chce

Bo każdy ma swoje zdanie

A bez rycia by je zapomniał potem

I nie miał co wspominać

Każde moje słowo ma echo

Piłki do kosza o parkiet

E e e e e e

Z tego ma się wrażenie

Że jest się od siebie daleko

I takie to zostanie we wspomnieniach

Mi też wyskoczyły różne sprawy

Polegające na mówieniu i wiadomościach

I nachylaniu się na ławce

O kimś nieświadomym tak z boku

Tego wspominać się nie będzie dało

Dolegliwość mam też z ważnością

Bo jestem tylko atrakcją

Mnie się widzi parę razy tylko

Jak przechodzę i jestem zajęty

Taki jeden z elementów

Nudnych wspomnień co nikt nie słucha

Ważne są papierosy

Palone drogim płaszczem

Czarnym jak grób prawnika

Który za to płaci

I dostarcza drogie wspomnienia

Od tej lamperii i świetlówek i drewna

Moje rany pieką

Dobre bułki z masłem

Własne

A te takie ciemne w maśle

To nie są przyprawy

Tylko ostrogi które kłują i robią rany

Żebym szedł korytarzem szybko szybciej

Najszybciej- mówią o mnie

Bo ja łapczywie podejmuję wyzwania

I nic mi się nie udaje

Nieudanie się wyspałem

I dlatego się teraz tak patrzę

Bo ja jestem tyle rzeczy

A wy mnie tylko widzicie jak tak przechodzę

I jestem zajęty byciem jednym z elementów

Nie umiem nie być tak wąski

Bo lamperia jest ciasna

LEKARZ:

Licealizm leczony trwa trzy lata

A nieleczony tysiąc dziewięćdziesiąt pięć dni

I pan jest bardzo śmieszny

Mając tyle czasu

A tak mało wiedzy